İlkbaharda ona en yakışan mevsimde gittiğimiz İran'da Tahran'dan başlıyoruz yolculuğumuza. Başkent Tahran'da İran'ı yaşamaya başladıktan sonra tarihin, kültürün, geleneklerin içine doğru bir yolculuk yapıyoruz. Şiraz Hafız'ın ve Sadi'nin şiirlerinin sokak aralarında dolaştığı bir kenttir.  Kerim Han Medresesi, Hamamı, çarşısı, sarayı, Müşir Bedesteni, ve İrem Bahçeleri Şiraz'ın görülesi yerleridir. Darius'un başkenti Persepolis antik kenti çok etkileyicidir. Peki ya eski kent dokusuyla yeryüzünün yaşayan en eski yerleşimi sayılan YEZD.  Çölün ortasındaki bu soğuk kanlı kent Zerdüştlerin kutsal kenti sessizlik kuleleri ve rüzgar kuleleriyle yaşar gider. Ve İsfahar. Tarihin içinden yaldızlı bir sayfa gibidir. Yeryüzünün en kadim kentlerinden biridir. Safevilerin efsanevi başkentidir. Nefs'e Cihan'dır, yani dünyanın yarısıdır.  Kentin ortasından geçen nehrin adı Zayende'dir; hayat veren, güzellik doğurandır.  Zayende Nehri’nin süsü, beş köprüden en güzeli Siosepol Köprüsü’dür. Tam 400 yıldır kenti süsleyen büyülü, mistik, narin, gizemli bir köprü... Dünyanın en büyük avlulu çarşısı da İsfahan'dadır. Halısı, bakırı, yazması, kınası meşhurdur ya, bunların izini sürerken  kahvehanede soluklanmak, bir kalyan (nargile) fokurdatmak hem çarşının hem meydanın gereğidir. Tekrar Tahran'a dönerken pembe köy Abyaneh'e doğru çeviniyoruz rotamızı. Yokuşlar, abbaralar, evler ve aralarında süzülen insanlar inanılmaz kareler olarak yerleşecek fotoğraf kadrajlarımıza. Ve ardından Kâşaneleri ile bilinen Kashan geliyor önümüze. Aynalar, vitraylar, havuzlarla süslü konakları payımıza düşenler.